Ген зямлі

Не ведаю, ці чытала спадарыня Аліна Длатоўская перад стварэннем сваёй аповесці “Мову” Віктара Марціновіча, але падчас знаёмства з “Генам зямлі” неаднаразова ўзнікала адчуванне, быццам дзея абодвух твораў адбываецца ў адной рэчаіснасці. З той толькі розніцай, што “Ген зямлі” – гэта прыквел “Мовы”. Вось параўнайце – і там і там беларуская мова пад забаронай і лічыцца памерлай, і там і там сапраўдныя беларусы пасля прачытання (ці праслухоўвання) беларускай мовы адчуваюць нейкія незвычайныя пачуцці, і там і там Беларусь страціла незалежнасць.

Але абвінавачваць у плагіяце мы не будзем. Тым больш, што акрамя падабенства ёсць у кніг і шмат рознага. Напрыклад, у творы Длатоўскай асобныя адзінкі беларусаў атрымоўваюць звышнатуральныя сілы – пачынаюць чытаць думкі іншых людзей, вучацца размаўляць з…