Пантофля Мнемазіны

По-моему, Рублевская с каждой книгой пишет все лучше. В "Пантофлю..." я прямо рухнула и с большим удовольствием провела полтора дня за чтением этого романа. Полон он какой-то отдохновенной ясностью, несмотря на структуру двойной матрешки (а если хорошо присмотреться - то и тройной). Роман в романе всегда Рублевской удается: получается всё друг в друга завернуть, сделать красивые переходы и - самое главное - не устроить сюжетной каши.

А сюжет действительно увлекает. Линий несколько, объединены они даже и виртуозно. Много интересных персонажей, много событий. Как всегда у Рублевской, есть место истории, городу и мистике. На этот раз добавляется еще и тема репрессий, но звучит она на удивление тонко и правильно. Порадовало меня и то, как роман написан - как-то очень органично, "нязмушана".…

Гэта - другая кніга Рублеўскай, з якой я пазнаёмілася. Да таго прачытала "Дагератып", які падаўся дзявочай версіяй караткевічавага "Дзікага палявання караля Стаха", што мяне некалькі засмуціла. Але перадузятасць да аўтаркі растала з самага пачатку "Пантофлі Мнемазіны": кніга пайшла бадзёра, адсылкі да сучасных беларускіх рэалій, зварот да шматлікіх актуальных з'яў нашага, ў тым ліку віртуальнага, жыцця - ўсё гэта не магло не захапіць сваёй надзённасцю і нават пачуццём дачынення да гісторыі, што разварочваецца на старонках кнігі. І, магу запэўніць, цікавасць да твора не адпускае да самых апошніх радкоў, больш за тое, менавіта там крыецца самае лепшае, што ёсць у гэтым рамане. Пісаць пра сюжэт не хочацца нават намёкамі, галоўная тэма - лёсы беларускай інтэлігенцыі ў розныя эпохі, і, як…

Багіня памяці Мнемазіна носіць пантофлі са свінцовымі абцасамі. Ступае мякка, на дыбках, а націсне пяткай — і струшчыць усё. Здаецца, вось гэта нізавошта не забудзеш, такое важнае, такое роднае — а насамрэч застаецца толькі ўціснуты ў побыт адбітак, які ўсё больш скажаецца, растае, як малюнак прутком на пяску.

Сцвярджала і сцвярджаю, што Людміла Рублеўская — лепшая сучасная пісьменніца ў Беларусі. І паводле якасці твораў, і паводле пладавітасці. Таму яе творы для мяне аўтачытаемыя па меры выхаду. Гэтую кнігу ад выдавецтва “Янушкевіч” трымала ў руках зусім свежую, толькі-толькі з друкарні. Насыціўшыся гісторыяй і сучаснасцю ў нашай рэальнасці, Людміла Рублеўская ў новым рамане замахнулася і на рэальнасць віртуальную. У кнізе “Пантофля Мнемазіны” мы бачым адразу тры гісторыі, якія цесна…