Дыяфрагма

Гэтая кніга вершаў бадай самая значная ў бібліяграфіі Віктара Жыбуля. Бо яна аб'яднала вершы з самага адметнага і плённага перыяду — з 1995-га па 2002-гі год. То бок той перыяд, калі дзейнічай літаратурны рух Бум-Бам-Літ, актыўным чальцом якога быў Віктар Жыбуль. У гэты перыяд Віктар браў удзел у розных мастацкіх праектах, у тым ліку музычных, актыўна выступаў з перформенсамі, удзельнічаў у розных фестывалях, літаратурных сустрэчах і канферэнцыях. Плённым быў і ў творчасці. Менавіта ў гэты перыяд паэт напісаў свае славутыя паліндромныя паэмы і выдаў у 1997 годзе зборнікам «Рогі гор».

Кніга вершаў «Дыяфрагма» як бы падводзіла вынік гэтага цікавага, разняволенага перыяду.

Вершы Віктара Жыбуля ў беларускай літаратуры не зблытаеш з ніякімі іншымі. З першага погляду яны падаюцца дзіцячай…

Даволі цёпла стаўлюся да творчасці Віктара Жыбуля, асабліва люблю яго зборнік "Стапеліі". І як можна гэта не палюбіць?

Маё жыццё- рулон прыбіральнай паперы. Здавалася б, доўгае, роўнае і чыстае. Але нехта перыядычна адрывае ад яго кавалкі, смачна падціраецца і бесцырымонна выкідвае іх у сметніцу нябыту.

Прозвішча Жыбуля і Маякоўскі на вокладцы гэтай кнігі проста не маглі мяне не прывабіць. Гэта зборнік вершаў вельмі інтэлектуальны, нават занадта. Бывае сумна чытаць верш і не разумець у ім палову словаў, бо гэта ўсё нейкія астранамічныя, касмічныя, матэматычныя і іншыя тэрміны. Аднак немагчыма не адзначыць выдатнае валоданне аўтара словам. І ён не проста ім валодае, але яшчэ і тонка і ўмела гуляе са словам. Гэта такое неверагодна вострае адчуванне мовы, уменне знайсці найлепшыя…