усё па-ранейшаму толькі імёны зьмяніліся

Вершы пра каханне беларускія паэты пісалі заўжды. Перыядычна, як бы падрахоўваючы зробленае за пэўны прамежак часу, выходзілі калектыўныя зборнікі любоўнай лірыкі. Напрыклад, падобны зборнік пабачыў свет у выдвецтве “Радыёла Плюс” – вершы і песні пра каханне “Яна і Я”, гэта ці не самае грунтоўнае выданне ў гэтай серыі, бо ахоплівае час з ХІІ па ХХІ стагоддзе. А некаторыя паэты тэме кахання прысвячалі цэлыя зборнікі, як, напрыклад, Генадзь Бураўкін, у якога ў 1985 годзе выйшла кніга лірычнай паэзіі “Пяшчота”. Але, бадай, самая адметная кніга пра гэтае светлае і жыццедайнае чалавечае пачуццё выйшла пад назвай “Усё па-ранейшаму толькі імёны зьмяніліся” аўтарства Уладзіміра Арлова.

Ужо сама гісторыя з’яўлення гэтай кнігі адметная. Уладзімір Арлоў з-за хваробы сэрца патрапіў у шпіталь,…

Гэты невялічкі зборнічак вершаў Арлова мне спадабаўся крыху больш за "Паром празь Ля-Манш", аднак, усё роўна не дастаткова, каб паставіць хаця б 4. Гэтым разам у зборніку былі не толькі верлібры, але і класічныя рыфмаваныя вершы. І калі "Паром празь Ля-Манш" быў больш узнёслым, рамантычным, то гэты зборнік больш саркастычны, грубаваты, іранічны (таму мне больш і спадабаўся:) ) Тут ужо мне прыйшліся даспадобы шмат вобразаў, накшталт Андрэя Хадановіча, які ў сне Арлова крочыць па вуліцы Маркса і кажа бамжу банжур. Ды і ўвогуле сустрэла шмат трапных выразаў:

узаемнасьць гэта калі любіш сябе

быць жанчынаю значыць умець уцякаць так каб цябе злавілі

Цяпер хачу пачытаць яшчэ вершаў Арлова, адзнакі павінны прагрэсаваць. Магчыма, наступны прачытаны зборнік ацаню ўжо на 4 ці нават вышэй :) Ну і ў…