Лайфхаки из книг — Андрусь Горват

У мяне ёсць мухі. Самую надакучлівую муху завуць Наташа. Я люблю ўвечары легчы, выключыць святло і сказаць уголас: – Наташа, адчапіся. Не сёння.

Княгіня запрасіла мяне на танец. Тое, што яна княгіня, было заўважна і без словаў. Я на развітанне сказаў: – Мы никогда не встретимся, и мне очень жаль. А яна адказала: – Мой милый, не жалей о том, что тебе не принадлежит. Береги то, что твоё по праву.

Трэба сабраць палын у венічак і нібыта месці ім падлогу. Месці ды шаптаць: — Грабу, грабу, усіх блох выграбу. Скуль прыйшлі, туды йдзіця. Потым трэба пайсці на скрыжаванне дарог і кінуць венік правай рукой цераз левае плячо. Кінуць ды ціхенька сказаць: — Хто мне блох наслаў, да тога няхай яны йдуць. Вяртаемся дадому…

Па мнагачысленых просьбах трудзяшчыхся і дармаедаў расказваю, як заліць бялізну. Спосаб паходзіць ад маёй бабулі — барусканскай аўцючкі, у жылах якой цякла гарачая кроў украінскіх казакоў. Мабыць, гэтак жа залілі па ўсёй Беларусі. Заліць мы будзем лён: прасціны, ручнікі, посцілкі, кашулі — што, несумненна, ёсць у кожнай…