Андрей Лазуткин — об авторе

Предложить изменения

Пра аповесць я даведаўся ад Антона kabierac Рудака, ён у сваім блогу і ФБ назваў яе першай у Беларусі аповесцю ў жанры дызельпанк і гэта мяне заінтрыгавала. Забягаючы наперад скажу, што Антон перабольшыў - дызельпанка ў "Палігоне" мала, а па-шчырасці дык і няма зусім (ну можа акрамя момантаў узгадвання дызель-цягніка Барысаў-Мінск :) ). У аповесці больш альтэрнатыўнай гісторыі, антыўтопіі (як піша сам аўтар) і постапакаліптыкі (а гэта ўжо маё ўражанне), але не будзем заганяць гэты тэкст у пракруставы ложкі жанраў і паджанраў, ён, як заўжды, будзе трохі шырэйшы за іх.

У аповесці две сюжэтныя лініі. Першая, фантастычная - Беларусь пад нямецкай акупацыяй. Цягам 15 гадоў і канца краю не бачна. Вайна прайграна ў 1943-м, праўда, Маскву немцам захапіць так і не ўдалося - за Смаленскам пабудаваны…

Эта власть – такая же, как мы, плоть от нашей плоти.

Первую книгу Андрея Лазуткина — “Полигон” вполне можно назвать скандальной. Несмотря на большое количество исторических ошибок и затянутости книги (в основном из-за биографических вставок) произведение заслуживало внимания. Как никак, еще никто из белорусских авторов не создавал альтернативную реальность, в которой победу одержала нацистская Германия.

А вот появление на полках книжных магазинов второй книги Лазуткина, “Политологии”, прошло значительно тише. Не было официальной презентации, не замечено гневных рецензий и разгромных отзывов. Хотя скандальных тем в ней поднимается немало. Чего стоит только сравнение Станислава Шушкевича с опоссумом.

Книга состоит из трех неравноценных частей – “Политология”, “Плоды и ягоды” и «Французские…