Алесь Пісьмянкоў — о поэте
- Родился: 25 февраля 1957 г. , в. Бялынкавічы, Касцюковіцкі раён, Магілёўская вобласць
- Умер: 23 апреля 2004 г. , Мінск
Биография — Алесь Пісьмянкоў
Алесь (Аляксандр Уладзіміравіч) Пісьмянкоў (25 лютага 1957, в. Бялынкавічы, паводле інш. звестак в. Іванаўка, Касцюковіцкі раён, Магілёўская вобласць — 23 красавіка 2004) — беларускі паэт, эсэіст.
Нарадзіўся ў рабочай сям'і. Бацька паэта, Уладзімір Сямёнавіч, працаваў шафёрам, маці, Марыя Сямёнаўна, — медсястрой у бальніцы. Вучыўся ў Бялынкавіцкай сярэдняй школе, асаблівы ўплыў на Алеся аказаў настаўнік мовы і літаратуры А. Нікіценка, які ў свой час, падчас вучобы ў Смаленску, неаднойчы сустракаўся з А. Твардоўскім і М. Ісакоўскім. Пасля школы, у 1974—1975 гадах працаваў карэспандэнтам касцюковіцкай раённай газеты «Сцяг камунізму». Тады ж асабіста пазнаёміўся з А. Пысіным, які прыязджаў на…
КнигиСмотреть 9
Библиография
Белы камень (1983)
Чытаю зоры» (1988)
«Планіда» (1994)
«Вершы» (1997)
«Журавель над студняй» (1998)
Я не памру, пакуль люблю (2000)
«Мы з братам» (2003)
«Думаць вершы» (2005)
«Не знікай» (2012)
Чаму вожык не стрыжэцца? (2016)
Титулы, награды и премии
Лаўрэат прэміі Ленінскага камсамола БССР (1988) за кнігу лірыкі «Чытаю зоры».
Лаўрэат Літаратурнай прэміі імя А. Куляшова (1998) за кнігу «Вершы».
Лаўрэат прэміі «Залаты апостраф» (2004, пасмяротна).
Премии
Лауреат
2005 г. — Премия «Золотой Апостроф» (Поэзия)1998 г. — Литературная премия имени Аркадия Кулешова
РецензииСмотреть 1
14 декабря 2017 г. 22:28
421
4
З паэтаў, якія рана пайшлі з жыцця, у Беларусі можа складаць адмысловую анталогію. Вось і Алесь Пісьмянкоў не дажыў да 50-гадовага ўзросту. Здавалася, найбольш значныя яго літаратурныя творы яшчэ наперадзе. Паэт быў поўны сілаў і творчых планаў. Аднак кніга яго выбранага ўжо выйшла пасмяротна.
Алесь Пісьмянкоў быў чалавекам жыццялюбівым і кампанейскім. Яго любілі ў пісьменніцкім асяродку. Працаваў ён у сталічных літаратурных выданнях, таму добрым знаёмым яго лічылі бадай усе, хто пісаў вершы па-беларуску. Не ведаю, як ён камунікаваў з аўтарамі, якія прыходзілі да яго са сваімі творамі, але памятаю, што ён любога наведніка редакцыі вітаў, размаўляў і распытваў. Многія пісьменнікі лічылі яго сваім сябрам. І вось гэтая ягоная адкрытасць, сціпласць і шчырасць, як мне падаецца, доўгі час не…