Рецензии на книги — Пимен Панченко

Адразу адзначым, што гэта апошняя прыжыццёвая кніга Пімена Панчанкі. Гэтым разам кніга аб’яднала як вершы, так і невялікія эсэ-успаміны. Магчыма Панчанка планаваў выдаць дзве асобныя кнігі, але ў выдавецтве аб’ядналі ўсё ў адну. У 1993 годзе ў Беларусі пачаліся эканамічныя цяжкасці, якія выклікалі пустыя паліцы ў крамах. Дарэчы, пра пустыя паліцы ў кнізе таксама ёсць некалькі вершаў.

Гэтае аб’яднанне не пайшло на карысць кнізе, прынамсі яна не атрымалася такой цэльнай, як, напрыклад, ранейшыя зборнікі “Горкі жолуд” і “Неспакой”. Ды і вершы відаць сабраныя па прынцыпу ўсё што ёсць на паэтычным варштаце, а не ўкладзены канцэптуальна, згодна найноўшым падзеям у краіне, як гэта было ў ранейшых зборніках.

І ўсё ж і ў гэтай кнізе Панчанка застаецца тым самым Панчанкам, які як бы набыў прыканцы…

Яшчэ быў Савецкі Саюз, але ўжо ідэалагічная запруда аказалася сур’ёзна пашкоджанай і праўда выпліснулася на старонкі газет. Ля газетных шапікаў чэргі ўтвараліся з самай раніцы. У авангардзе розных тагачасных дэмакратычных перыядычных выданняў аказаўся штотыднёвік Саюза пісьменнікаў Беларусі “Літаратура і мастацва”. Гэтае выданне тады ўзначальваў паэт Анатоль Вярцінскі. Напрыклад, менавіта ў тыднёвіку “Літаратура і мастацтва” быў надрукаваны артыкул Зянона Пазьняка і Яўгена Шмыгалёва «Курапаты – дарога смерці». Практычна ў кожным нумары выдання з’яўляліся падборкі вершаў з вострапалітычным зместам славутых беларускіх паэтаў. У тым ліку і Пімена Панчанкі. З гэтых актуальных вершаваных водгукаў на падзеі ў роднай Беларусі й складзены зборнік “Горкі жолуд”. Прычым, тут варта аддаць належнае…

Были вы на Белом озере весной? Мне вас жаль, Не по дороге вам со мной. Вам бы все на Южный берег, на курорт. Там и море, там и горы, И вино там первый сорт . Так вам и надо, отступникам, а нам Солнце будет, и уха, и по сто грамм...

После прочтения книги остаётся тяжёлый и грустный осадок от осознания в какой эпохе жили наши родители и, к сожалению, последствия тех времён ещё долго будут проявляться в постсоветском пространстве. Поэт прославляет социалистический строй, обесценивает жизнь человека (культ смерти и героев), обесценивает западную культуру.