Па-даросламу дзіцячы маляўнічы дапаможнік па беларускай мове, зроблены ў літаральным сэнсе "сваімі рукамі" і досыць арыгінальным спосабам: на металічнай спружыне, адмысловай шчыльнай паперы, з вокладкаю на 2-х міліметровым кардоне, і нават на завязачцы. Моўныя тонкасці тлумачацца на забаўных інтэрактыўных малюнках, а таксама ў дадатку змешчаны слоўнічак цікавых і складаных словаў. У выглядзе шыкоўнага бонусу ў кнізе ёсць ад рукі напісаная паслямова Рыгора Барадуліна, а таксама прадугледжанае месца для вашых уласных замалёвак і занатовак. Праект "Дзіцячая заМова" ўзнік, можна сказаць, раптоўна. Мая жонка ўвесь час блытала словы "цяпер" і "зараз", таму я вырашыў намаляваць для яе адмысловую схему. Потым падумалася, што схема можа быць карысная і іншым людзям, таму я апублікаваў яе ў сваім блогу. Нехта папрасіў: а патлумач розніцу між "сабе" і "сябе", між "табе" і "цябе"? І тут я зразумеў, што схемаю ўжо не абысціся. Так з'явіліся чалавечкі. Назва "Дзіцячая заМова" прыдумалася вельмі хутка. "Дзіцячая" – бо малюнкі простыя, як у дзяцей. А яшчэ і таму, што дзейныя асобы – дзеці: хлопчык і дзяўчынка. Ну і ўрэшце таму, што малюнкі заклікаюць вучыць дзетак пазбягаць памылак у мове. "ЗаМова" – бо тут і "мова", і "за мову", і "замова" – як абярэг, і "замова" як просьба намаляваць нешта канкрэтнае. Вось усё гэтае доўгае тлумачэнне і ўвабралася ў два словы – "дзіцячая заМова". Малюначкі часам суб'ектыўныя. Падабаецца мне нейкае слова – малюю, каб яно ўжывалася яшчэ шырэй. Хочацца паказаць нейкае канкрэтнае значэнне слова – і вось яно на малюнку. Дарэчы, усю кніжку праверылі сапраўдныя філолагі – таму ёю можна ўпэўнена карыстацца ў школе. Дабраславіў гэтую кніжку і бліскучы знаўца слова, Народны паэт Беларусі Рыгор Барадулін. Простасць малюнкаў – не адмысловы стыль, а вяршыня мастацкіх здольнасцей аўтара. Але яно і добра, бо кожны з вас можа сабе падумаць: "Ха! Дык і я ж так магу, што там маляваць: кружочкі ды трохкутнікі!" Чаму кніжачка зробеная ў форме нататніка на спружыне? Каб можна было лёгка выдзерці з яе аркуш з тым, што вы ўвесь час блытаеце, – і павесіць на сценку, каб запамінаць. Або адправіць поштаю сябру. Або прэзентаваць сяброўцы. Гэтая кніжачка нарадзілася інтэрактыўна – людзі пакідалі свае "заМовы" пад малюначкамі ці падказвалі іх аўтару асабіста. На гэтых 112 малюначках "заМовы" не сканчаюцца, вось толькі цяпер аўтарам робіцца кожны з вас. І калі сябра спытаецца: "Слухай, а як мне запомніць гэтае слова?" – вы ўжо ведаеце, што рабіць! Глеб Лабадзенка
