Ігар Сідарук — об авторе
- Родился: 23 июля 1964 г. , Кобрын
Биография — Ігар Сідарук
Нарадзіўся 23 ліпеня 1964 ў г. Кобрын. Скончыў філалагічны факультэт БДУ ў 1986 годзе. Зведаў спецыяльнасці ад заліўшчыка гарачага металу да карэспандэнта незалежнай прэсы. Ад 1993 году працаваў загадчыкам літаратурна-драматычнай часткі Берасцейскага тэатру лялек. Аўтар паэтычных зборнікаў «Чарнабел», «Саната Арганата», «Моўкнасьць», зборніка прозы «Квадратная варона», кнігі для дзяцей «Павучальныя гісторыі дзядзечкі Сіда Рука» і каля 20 п’ес, пераважна дзіцячых. Найбольш вядомая п’еса Ігара Сідарука «Галава», якая пабачыла свет у маі 1992 году на сцэне Тэатру нацыянальнай драматургіі «Вольная сцэна» ў пастаноўцы вядомага нацыянальнага рэжысэра Валерыя Мазынскага.
КнигиСмотреть 6
Библиография
Чарнабел (1991)
Саната Арганата (Полацкае ляда, 1994)
Моўкнасьць (Выдавецтва С.Лаўрова, 1997)
Квадратная варона (Полацкае ляда, 2000)
Віртуальнае зубраня. П'есы (2004)
Выкраданьне вепрука (Выдавецтва Янушкевіч, 2017)
Непазьбежны лістапад (Полацкае ляда, 2019)
Ссылки
http://www.svaboda.org/a/27205824.html
РецензииСмотреть 3
17 ноября 2019 г. 14:16
396
5
Для мяне асабіста вяртанне Ігара Сідарука да паэзіі сталася прыемным сюрпрызам. Больш таго, гэтае вяртанне адбылося ў новай якасці – якасці прадстаўніка класічнай беларускай сілаба-танічнай паэзіі. У 90-х гадах Ігара Сідарука можна было назваць нават панк-паэтам, настолькі яго паэзія была анархічнай і брутальнай. І вось зусім новы паэт Ігар Сідарук, са сваёй новай кнігай.
Дарэчы, гэта ўжо другая яго кніга паэзіі, якую выдала выдавецкая ініцыятыва «Полацкае ляда». У 1994 годзе ў Полацку пабачыў свет ягоны бадай самы анархічны беларускі зборнік вершаў «Саната Арганата».
Назва новай кнігі «Непазьбежны лістапад» дакладна адлюстроўвае настрой і змест вершаў. Гэта паэзія восеньскага перыяду жыцця паэта. Тут ён як бы спрабуе пераасэнсаваць свае мінулыя гады, вызначыць, што ў іх сапраўды было…
3 апреля 2018 г. 22:51
373
4
У Беларусі канчаткова згубіўся агульны дыскурс краіны. У любой галіне ўсё размежавана на сегменты, на тусоўкі, на кланы. Цяжка ўбачыць агульнакраёвую панараму. Нават у літаратуры. Калі ты не належыш да нейкай літструктуры - ты выпадаеш у космас. Бо няма ніякай структуры, якая стварае агульную літпанараму. У Акадэміі Навук свае расклады і забароны. У міністэрства культуры (смех у зале) - свае. У дзяржаўных выдавецтваў - свае. Усе жорстка трымаюцца сваёй карпаратыўнасці. Інтарэсы карпарацыі - перадусім. У выніку - мы жывем у краіне крывых люстэркаў.
І яшчэ ў выніку – шмат выдатных пісьменнікаў і мастакоў, якія спачатку нібыта здабылі пэўную вядомасць, але праз нейкі час знікаюць у невараць. Бо былыя заслугі ў нас як бы не лічацца. У нас лічыцца – калі ты ўвесь час на вастрыі літаратурнага…