Игорь Бобков - все книги по циклам и сериям | Книги по порядку

Zo siedmich kníh Ihara Babkova si tri získali mimoriadnu pozornosť čitateľov v Bielorusku, a aj v zahraničí. Jeho prvá básnická zbierka Solus Rex získala v roku 1994 bieloruskú literárnu cenu Hliniany Viales. Román Adam Klakocki a jeho tiene (2002) bol preložený do poľštiny a postúpil do užšieho výberu na literárnu cenu Angelus za rok 2009. V roku 2012 získal Ihar…

Другая кніга завяршае падарожжа праз эпохі, распачатае 24 жніўня 1984 году трыма сябрамі ў ленінскім пакоі гістфакаўскага інтэрнату на Свярдлова, 34. Францішак блукае па віленскіх лабірынтах у пошуках залатой маскі, Эва Дамініка ўцякае з краіны, але вяртаецца да сябе, Багдан радыкальна мяняе краявіды, унутры і навонкі. І толькі аўтар (не блытаць з Аўтарам) увесь…

Ягоныя кветкі заўсёды красуюць увосень, цьмяна-барвовымі фарбамі плёну і адчаю, крыху падсьветленыя пашарэлымі бяліламі сьмерці. Восень — самы адданы яго чытач і перакладчык; яна пераклала Бадлера на дождж, на шэрань, на змоклыя парэнчы мастоў, вытлумачыла сьцішанымі, нясьпешнымі крокамі аматараў шпацыру, зрабіла падрадковыя заўвагі адценьнямі палай лістоты. З замілаваньнем гартае яна старонкі ягонае кнігі, пакідаючы маргіналіі, чыркаючы на палях нешта сваё, зразумелае толькі ёй...

Трэцяя паэтычная кніга Ігара Бабкова выходзіць пасьля доўгага, насычанага снамі і вандраваньнямі перапынку. Як адзначае сам аўтар, у ёй ён "нарэшце патрапіў дадому – у салодкую непрытомнасьць восені".

Jednym z kluczy otwierających polskiemu czytelnikowi drzwi do zrozumienia przemyśleń Ihara Babkoua (ur. 1964) dotyczących Białorusi może być obserwacja, że jest on tak naprawdę pierwszym filozofem białoruskim, próbującym zdefiniować istotę białoruskości w warunkach współczesnego miasta, w którym białoruska kultura i światopogląd nigdy przedtem nie czuły się u siebie w domu. (Jan Maksymiuk)

Як сьцьвярджае прадмова, гэта «раман у дзесяці гісторыях з жыцьця адважнага асьветніка й энцыкляпэдысты Яна Адама Марыі Клакоцкага і ягоных ценяў, з дадаткам зацемаў аўтара, двух эпіграфаў зь лістоў сусьветна вядомых творцаў ды пасьляслоўем Францішка Эн., у якім той упершыню ў беларускім літаратуразнаўстве скарыстоўвае посткаляніяльны панятак галюцынацыягеннай прысутнасьці Сябе як Іншага, а таксама фрагмэнтаў двух ненапісаных раманаў, якія - з глыбокай мэтафізычнай пэрспэктывы - бачацца як адзін ненапісаны раман пад рознымі назвамі».