Цитаты из книг — Марыя Мартысевіч

Krysty-Krysty

22 февраля 2021 г., 23:06

Пожаловаться

Нават сынагогі тут — абарончага тыпу, мне неяк страшна падумаць пра іх мячэты. Вось, калі сьцісла, motto майго бэд трыпу: хочаш быць зь іх мужчынам — бяры мачэтэ. Час нерухомее ў жылах ад маразоў — месяц бяз сну і пяць стагодзьдзяў бязь візы. Рэчы тут маюць больш за адзін назоў. Я буду трымаць цябе ў курсе. Твая Алаіза.

Сарматыя

Марыя Мартысевіч

4,5

6

2

0

1

xbohx

19 января 2019 г., 13:34

Пожаловаться

Мора сармата разьліваецца ў яго ў галаве.

Сарматыя

Марыя Мартысевіч

4,5

5

2

0

0

Krysty-Krysty

22 февраля 2021 г., 23:08

Пожаловаться

Іх паненкі, калі вайна, ідуць ваяваць. Ну, ня ўсе зь іх, а толькі як бацькі няма ці брата. У баі сармат – напятая цеціва, А дуга, што яе напінае, – дачка сармата. Гойсае лесам вершніца дзікай красы, конь паміж ног і спадніца ўгару без прыліку, і ўланскім пер'ем за ёю лятуць валасы колеру нешліфаванага сэрдаліку. Як Дыяна…

Развернуть

Сарматыя

Марыя Мартысевіч

4,5

4

1

0

0

xbohx

19 января 2019 г., 13:21

Пожаловаться

Дарогі — лекі, лепшыя за парашкі.

Сарматыя

Марыя Мартысевіч

4,5

4

2

0

0

xbohx

19 января 2019 г., 13:21

Пожаловаться

Зомбі — гэта сьмярдзючая падла і гніль зямлі, што ўзьнялася з магілаў і, не ўваскросшы, ходзіць. Горш за зомбі быць можа толькі адно — маскалі: вось ад іх дакладна ніхто тут ня хоча паходзіць.

Сарматыя

Марыя Мартысевіч

4,5

4

3

0

0

xbohx

28 мая 2012 г., 02:07

Пожаловаться

Падтрымкаю мне тут літаратурная байка савецкіх часоў. Заходзіць Якуб Колас у рэдакцыю часопіса, а насустрач яму зьбянтэжаная карэктарка. “Канстанцін Міхалавіч, у вас тут у апошнім вершы радок ёсьць: “у-жо-пі-во-ні-рась-цьві-лі”… Мо паправіць? Гучыць неяк непрыстойна”. Падумаў крыху дзядзька Якуб і кажа: “Пакідай як ёсьць.…

Развернуть

Цмокі лятуць на нераст

Марыя Мартысевіч

3,8

4

1

0

0

xbohx

28 мая 2012 г., 00:41

Пожаловаться

Да таго ж так усё перамяшалася на плянэце, што чыстай нацыяй засталіся хіба што пінгвіны.

Цмокі лятуць на нераст

Марыя Мартысевіч

3,8

4

2

1

0

xbohx

19 января 2019 г., 13:31

Пожаловаться

Нешта там у агні, у дрыгве, нешта ня тое з совамі, армагедон і пох.й — якая розьніца, якімі словамі апісваць канец эпохі?

Сарматыя

Марыя Мартысевіч

4,5

3

1

0

0

xbohx

19 января 2019 г., 13:23

Пожаловаться

Найлепшыя дрэвы тут берагуць на крыжы.

Сарматыя

Марыя Мартысевіч

4,5

3

1

0

0

xbohx

19 января 2019 г., 13:14

Пожаловаться

Іх мужчыны — арэлі: яны ня ўмеюць кахаць, Але не кахаць яны таксама ня ўмеюць.

Сарматыя

Марыя Мартысевіч

4,5

2

2

0

0

Wild_Iris

30 декабря 2012 г., 01:42

Пожаловаться

Напэўна, недзе там, на мяжы быцьця, куды сыходзяць душы памерлых абываталяў, ля брамы маскультнага раю стаіць ён — інфэрнальны Якубовіч з вачыма мудрага сьфінкса, і прымае ад іх чаканкі, вышыванкі, і слухае дзіцячыя вершыкі, і задае пытаньні, і прапануе круціць барабан. Тры разы.

Цмокі лятуць на нераст

Марыя Мартысевіч

3,8

2

1

0

0

Wild_Iris

30 декабря 2012 г., 01:35

Пожаловаться

Гэта асноўная функцыя раю — быць страчаным.

Цмокі лятуць на нераст

Марыя Мартысевіч

3,8

2

1

0

0

HershensonTendrils

4 января 2019 г., 07:49

Пожаловаться

Іх мужчыны як соль - рарытэтнае белае зло. Пасмакуеш раз - і больш не свая сама ты. Ты пытаесься, што мяне сюды прывяло. Калі праўду, то - срамата аднаго сармата.

Сарматыя

Марыя Мартысевіч

4,5

1

1

0

0

xbohx

28 мая 2012 г., 02:23

Пожаловаться

Сустракаеш цяжарную сяброўку, кладзеш ёй руку на жывот і пытаесься: “Каго чакаеш: дзяўчынку ці няўдачніка? ™”

Цмокі лятуць на нераст

Марыя Мартысевіч

3,8

1

1

0

0

xbohx

28 мая 2012 г., 01:46

Пожаловаться

22 чэрвеня 1986 году на Чэмпіянаце сьвету па футболе Дыега Марадона ўсадзіў рукою мяч у браму ангельцаў. Аднак дзіўным было ня гэта, а тое, што судзьдзя гол залічыў. “Мая рука — рука Бога”, — пракамэнтаваў тое, што адбылося, Марадона. У канцы 2002 году ў Аргентыне была створаная “Царква Рукі Божай”. Брацтва дыегарыянцаў…

Развернуть

Цмокі лятуць на нераст

Марыя Мартысевіч

3,8

1

1

0

0

Yanovskaya Eugenia

3 июня 2024 г., 17:56

Пожаловаться

Вільня - важна. Вільняй, сястра, прырастае сармат. Вільняй у спрэчках ён ставіць і шах, і мат,  і тым больш рашуча, чым менш ён у спрэчках сільны. Вось скажы сармату, што дом у яго - каземат, ён табе з пляча: не адразу будуецца Вільня. Вільня сама - найпякнейшая з існых Мек, але й найбруднейшая з тых, што стварыў чалавек,…

Развернуть

Сарматыя

Марыя Мартысевіч

4,5

0

1

0

0

xbohx

28 мая 2012 г., 01:53

Пожаловаться

У беларускім нацыянальным праекце “Слоўнік Свабоды” ёсьць парадаксальнае выслоўе: “Цьвёрдага ў сваёй веры ў Бацькаўшчыну беларуса можна пазнаць па колькасьці мяккіх знакаў у тым, што ён піша”. І гаворыць, дадам ад сябе. Бо калі ў маёй прысутнасьці правільна па-беларуску вымаўляюць пізЬдзец, я амаль чую гэты мяккі знак.…

Развернуть

Цмокі лятуць на нераст

Марыя Мартысевіч

3,8

0

1

0

0

xbohx

28 мая 2012 г., 00:47

Пожаловаться

Эмігрантам можна быць, нават не пакідаючы родных мясьцінаў. Думаючы сваю, няісную Беларусь, чалавек робіцца ўцекачом у сябе, экзыстэнцыйным эмігрантам.

Цмокі лятуць на нераст

Марыя Мартысевіч

3,8

0

1

0

0

xbohx

28 мая 2012 г., 00:45

Пожаловаться

Беларусь — недапісаны тэкст. Гэта краіна, якой больш няма. Яна была калісьці. Гэта была краіна, у якую вярнуўся Францішак Скарына. Краіна, у якую дзядулевы суседзі вярталіся з Мэрыкі. Зрэшты, яны былі апошнімі, хто вярнуўся, бо той Беларусі, у якую яны вярталіся, ужо няма. Яе няма досыць доўгі час, аднак невядома, калі…

Развернуть

Цмокі лятуць на нераст

Марыя Мартысевіч

3,8

0

1

0

0