Гарым, Як тыя снегіры ў галлі, — Пагаслы сорам леташняга снегу. Мы ўсё спяшаем — Нам няма калі, Мы ўсе ва ўладзе Стрэсу, Спеху, Бегу. I падступае злыбяда сама, I смутак смела ў вочы пазірае. Мы клічам сябра, А яго няма, Яго чакае ўжо зямля сырая. Хто асцярогу не любіў пасці, Каго любіла доля ветравая, Той чалавек, Што быў…
Развернуть