Рецензии на книги — Михась Лыньков

Читала в глубоком детстве на белорусском языке. Помню, была под большим впечатлением от окружающей главного героя нищеты - Миколка был сыном простого машиниста.. Мальчишка вечно попадал в разные передряги из-за нехороших жандармов и всяческих начальников. Так что вы догадываетесь, чью сторону он занял в богатом на события 1917 г. Теперь, конечно, книга кажется очень заидеологизированной.

Пах, фарба, прадмет, пейзаж, успамін накладаюць часам на наша жыццё такі цень, такую пячаць, наносяць нашай душы такі ўдар, што, напэўна, ўспамінаюцца пасля нават у хвіліну смерці.

"Лісце каштанаў" — невялікая, простая, але вельмі шчымлівая аповесць Уладзіміра Караткевіча. Напэўна, гэта даніна аўтара сваім юнацкім гадам: месца дзеяння твора — Кіеў, а Караткевіч вучыўся ў Кіеве, толькі пазней, чым адбылася расказаная ім гісторыя. ...Падлеткі ваююць "раён на раён" і мараць трапіць на сапраўдную вайну, якая яшчэ не скончана: на фронт або ў Заходнюю Украіну, дзе па лясах шныраюць банды. Яны ствараюць свой атрад і парушыць братэрскую дружбу не можа нават першае палкае каханне. Дакладней, яно магло б надоўга пасварыць юнакоў, калі б Нонка не аказалася такой па-жаночы мудрай, нягледзячы на свае…

Назва гэтай кніжкі з дзяцінства была на слыху, а вось прачытаць наважылася толькі цяпер. Думала, казка, а аказалася — аповед пра звяроў, якіх дзеля забавы вазілі ў сваім абозе чырвонаармейцы, ваяваўшыя з белапалякамі. Сваіх меньшых сяброў — мядзведзяня Мішку, казла Барадатага і сабаку Жука — чырвонаармейцы вельмі любяць. Але і гумар у іх своеасаблівы: то казла навучаць махорку жаваць, то мядзведзя ў генеральскі мундзір апрануць. Між тым, на вайне ўсё сур"ёзна. Апынуўшыся ў радах вайскоўцаў, звяры і самі становяцца героямі, асабліва Мішка, які і патроны да кулямёта падносіў, і ў рукапашную з ворагам ішоў.

К сожалению найти ту обложку книги, которую я читал, я не смог. Поэтому та что стоит несколько искажает правдивость. Михась Лыньков - белорусский писатель, и книгу я выбрал специально на белорусском языке, дабы во-первых, читать на родном языке писателя и вспомнить впечатления, оставленные книгой со времен школьных лет, а во-вторых, для того чтобы сохранить подлинность и оригинальность передачи материала, потому что в русском языке идет просто перевод каким-нибудь редактором или переводчиком.