Олег Лойко — о писателе

Жанр твору пазначаны як раман-эсэ пра Янку Купалу. Дакументальных фрагментаў у кнізе сапраўды няма. Ёсць развагі аўтара аб паэце, спробы асэнсаваць дэталі яго біяграфіі, нават спробы пагутарыць з Янкам Купалам, аўтар упісвае сябе ў свой жа твор і ладзіць сабе дзве сустрэчы з паэтам. Мастацкая вартасць ёсць толькі ў частках, якія прысвечаны дарэвалюцыйнай творчасці Янкі Купалы. Тут сапраўды адчуваецца, што Алег Лойка захоплены сваім героем, яго жыццём, вершамі і творчым шляхам. Таму і тэкст у гэтых частках выглядае жывым, япкім, энергічным. Такімі ж успрымаюцца і творы таго перыяду, фрагменты якіх прыведзены у кнізе. Купала паказаны як рэвалюцыянер і змагар за нацыянальнае вызваленне Беларусі. А вось часткі ў якіх распавядаецца пра савецкі перыяд у творчасці Купалы... Здаецца галоўным…

Писать о первопечатнике Франциске Скорине нелегко. Во-первых о его жизни сохранилось очень мало свидетельств. Во-вторых его не очень любили российские идеологи. Ни при жизни, ни во времена написания этой книги. Был он католик. И книги на кириллице и славянском языке (так его именовал сам первопечатник) создавал для продвижения именно папской экспансии. Тем больше уважения вызывает труд автора, сумевшего преодолеть эти препятствия. Прежде всего за счёт завета Тынянова: "Что история забрала, путь история дополнит". Немногочисленные дошедшие до нас факты биографии Скорины, писатель дополняет описанием тогдашней действительности. Средневекового Полоцка, обучения в тогдашних университетах. Даже суеверий и фольклора. Чего стоит один только пан Твардовский, неумолимо следующий из главы в главу.…