Лучшие книги Дороты Масловской

Польско-русская война - это сюрреалистическая аллегория упертого национального самосознания, ехиднейшая карикатура на всякую ксенофобию. Во всем виноваты русские, поэтому коренная польская раса ведет с ними войну. Мир героев Масловской напоминает наркотические глюки. В этом мире нет никаких ценностей, есть только бесчисленные идеологии и пустота пресыщения.

В этой пьесе главное не сюжет, а герои – точнее, та языковая стихия, в которую автор погружает своих читателей (и потенциальных зрителей). Румыны персонажи или переодевшиеся румынами поляки – не столь важно; главное, что узнаваемо и смешно. Двое наглых румынских оборванцев – беременная Джина и ее дружок Парха – путешествуют автостопом по Польше, разыгрывая и дразня обывателей. Их попутчики и встречные – настоящий парад фриков: трусливые буржуа и хипстеры, официантки и бомжи и т.д. И мало кто из них догадывается, что Джина и Парха – вовсе не те, за кого себя выдают… Что ими движет: скука, жажда приключений или желание бежать от самих себя?

Powieść obyczajowa. Zapisany artystycznie popsutą polszczyzną monolog młodego człowieka przeżywającego przygody z pięcioma dziewczynami po kolei oraz amfetaminą non stop. Paszport "Polityki" i nagroda publiczności Nike 2002.

Paw królowej to opowieść dziejąca się współcześnie w Polsce, w odróżnieniu od bestsellerowej Wojny polsko-ruskiej... nie na prowincji lecz w Warszawie. Dorota Masłowska wykreowała nową galerię pełnych humoru postaci, z których zabawnymi przygodami z pewnością zaprzyjaźnią się czytelnicy. Autorem okładki oraz licznych ilustracji jest tym razem Maciej Sieńczyk, artysta znany z komiksów drukowanych w miesięczniku Lampa.

Słowo rodzi się z ciśnienia uczuć, potrzeby kontaktu, pr?by nadania sensu – własnemu życiu i światu. Towarzyszy myśli, wręcz ją warunkuje. Jest skarbem-zapisem ludzkiego doświadczenia. Odpowiedzi może być wiele, jak wiele jest możliwych postaw, nurt?w filozoficznych i światopogląd?w; jak wiele jest język?w i sposob?w ich opisywania; jak wielu jest ludzi. Pisarz to ten, kto wydaje się ekspertem od słowa. Czyni je przecież narzędziem poznania, zwraca je ku ludziom. Nawet jeśli nie chce o słowie m?wić, ujawnia wobec niego stosunek w swojej tw?rczości. W niej widać, czy powierza się słowu z oddaniem, czy stara się nad nim zapanować. Ufa mu czy jest wobec niego podejrzliwy. Książka jest wyborem moich rozm?w z pisarzami i o pisarzach. Jest nie tylko świadectwem fascynacji ich tw?rczością, ale i zapisem pr?b przedarcia się do ich świat?w, emocji, tajemnic – ludzkich i czysto warsztatowych. Wierzę, że utrwalone pr?by mogą stać się podnietą do niejednej refleksji na temat roli słowa, roli spotkania człowieka z człowiekiem i dramaturgii rozmowy. Czytanie tej książki stać się może tw?rcze i służyć Dobru, jeśli towarzyszyć mu będzie przekonanie, kt?re wypowiedział J?zef Tischner: „Przystępując do opisu doświadczenia spotkania, dotykamy granicy języka (…). Jesteśmy więc skazani na metaforę. Prawda o drugim człowieku jest czymś niesłychanie kruchym i nietrwałym”.