Ніна Лістота — об авторе

Прачытала тоненькую кніжачку і ажно засумавала… Разумею, што ў 21 стагоддзі ў людзей ужо не хапае часу, каб траціць яго на аб'ёмныя кнігі, маштабныя гісторыі. Чытанне звялося да памераў паста ў фэйсбуку, але гэта не значыць, што падобнае трэба цягнуць у літаратуру. Ніна Лістота ўзяла 20 сапраўдных гісторый, выплюхнула іх у агульны кацёл і зварыла нейкую нясмачную салянку, бо кожны інгрэдыент апынуўся недавараным. Зразумець, што тут нешта не так можна ўжо з апісання кнігі: 124 старонкі, кішэнны фармат, 20 гісторый кахання. Скарыстаўшыся простым матэматычным падлікам, прыходзім да высновы, што на кожную гісторыю кахання ў сярэднім адведзена 6 старонак кішэннага фармату (гэта тры аркушы з двух бакоў). Чэхаў казаў, што "Краткость — сестра таланта", але гэта толькі ў тым выпадку, калі вам…

Чакаў многага ад гэтай кнігі. Не спраўдзілася нічога. На жаль. Думалася, што калі ў такой невялічкай кнізе адразу 20 гісторый кахання, то гэта можа быць нешта журналісцкае. Так і атрымалася. Усё напісана схематычна, па-газетнаму. Похапкам. Няма апісальнасці, разгорнутасці. Хаця, трэба прыўнаць, месцамі аўтар па-мастаку апісвае. Шкада, што гісторыі засталіся гісторыямі, а не перараслі ў апавяданні.