Аўтамат з газіроўкай з сіропам і без

По стилю этак книга напомнила творение Кати Гордон. Все куда-то вечно идут и выпивают,постоянные гости ,слежка КГБ. И какже это мальчику из такой неблагонадежной компании антисоветчиков удалось стать великим поэтом -песенником?

З усіх кніг, якія напісаў і выдаў Уладзімір Някляеў, гэтая, відавочна, найбольш асабістая і балючая. У кожнага чалавека, асабліва ў сталым узросце, ёсць у мінулым такія падзеі, якія я назваў бы хаджэннем па краі абрыву – на памяць пра гэта застаецца жывёльны страх і таямніца за сям'ю пячаткамі. Пра нейкі ўчынак. Пра нейкую жахлівую небяспеку. Пра безвыходную сітуацыю. Пра хвіліны, калі развітваешся з жыцьцём.

У анатацыі да рамана Уладзіміра Някляева “Аўтамат з газіроўкай з сіропам і без” пазначана, што “гэтая кніга шмат у чым аўтабіяграфічная”. І нават калі ўлічыць, што шэраг герояў і падзеяў у кнізе прыдуманыя аўтарам, і ў рэальнасці застаецца толькі тое, што Някляеў у зусім юным узросце, будучы студэнтам Менскага тэхнікума сувязі, дапытваўся ў КДБ па справе датычнасці да антысавецкай,…

Книгу «Автомат с газировкой с сиропом и без» Владимира Некляева, изданную в 2013 году и рассказывающую преимущественно о жизни Минска во времена Хрущева, я считаю одним из самых важных произведений, прочитанных мной за последнее время.

Можно много говорить об авторе сквозь призму его политической деятельности (Некляев был кандидатом в президенты Республики Беларусь в 2010 году, затем сидел в тюрьме), но стоит прочитать «Автомат…», чтобы преклониться перед ним как перед писателем (в первую очередь поэтом, что по-особенному влияет на его прозу), который владеет мастерством слова на высшем уровне.

Эта книга для Беларуси имеет примерно такое же значение, как «Архипелаг ГУЛАГ» для России. Конечно, тут нет масштабного исследования, но именно в «Автомате…» автор честно рассказывает о том, как в…

Цалкам мастацкі твор з элементамі аўтабіяграфічных успамінаў пра станаўленне пакалення стылягаў у 1960-ыя гады ў Мінску, пра іх каштоўнасці ў кантэксце панавання выключна савецкай цэнзуры і ідэалогіі. Апісанне канфрантацыі пакалення савецкай моладзі, якая хацела быць адметнай, з тым ладам у грамадстве, які быў уласцівы савецкай рэчаіснасці. Усё дзеянне адбываецца на фоне дэкарацыяў Мінска 1960-ых гадоў, які сапраўды ажывае ў тваім уяўленні і падаецца, быць можа, нават больш яскравым і каляровым, чым Мінск 2014 года. Прачытаўшы кнігу, можна даведацца, чаму сённяшняя Няміга мае такі "асавечаны" выгляд, як яе спрабавалі выратаваць ад зносу, але, на жаль, не атрымалася. Даведаецеся пра тое, што кіраўніцтва партыі ставіла задачу пабудаваць вялікую і шырокую магістраль да перамогі камунізма,…

Выдатны гарадзкі раман ад аднаго з найлепшых паэтаў сучаснай Беларусі. Чытаць цікава і лёгка, нібы газіроўка ўсё-ткі зь сіропам. Ніколі-б не падумаў, што Менск можа стаць рамантычнай плятформай для выдатнай гісторыі. А гісторыя, між іншым, працягваецца і дагэтуль: нават у 2010 годзе... Дзякуй аўтару, што абмінуў ідыялягічную "палітыку", пакінуўшы толькі палітыку індывідуальную. Да, у тэксьце прысутнічаюць КДБ і допыты. Але яны - усяго фон для Асі й Нэлі, для стыляг і Новага Сьвету. Проста час быў такі... Проста час ёсьць такі. Гатовы сцэнар для ўдалага нацыянальнага рэмэйку чэскага фільма "Rebelové" (сюжэт лепей за расейскую пародыю "Стиляги").